Suriname: een land je vast wel eens wat over hebt gehoord, maar wat weet je er nou echt van af? Aan het eind van deze les zal je er een stuk meer over weten.
Suriname ligt in Zuid-Amerika naast landen als Venezuela en Brazilië. Men spreekt er Surinaams maar ook Nederlands. Een groot deel van de bevolking is christelijk en veel steden zijn vernoemd naar Nederlandse plaatsen. Maar hoe kunnen er nou zo veel gelijkenissen zijn tussen twee landen die op een compleet andere plek op de aardbol liggen? Dit komt door onze eeuwenlange koloniale banden met het land.
Pas in 1954 werd Suriname onafhankelijk van Nederland. Op dat moment was het land al bijna 290 jaar onder Nederlandse invloed. Als je je realiseert hoe lang dit eigenlijk is, is het ook beter te begrijpen hoe er zo veel banden tussen de twee landen zijn ontstaan.
Suriname werd dus pas in 1954 onafhankelijk van haar kolonisator. In 1667 werd Suriname gekoloniseerd door Nederland en samen met andere koloniën heette het Nederlands-Guiana. Al snel merkte de kolonisator dat er veel te halen viel in dit gebied. Suriname werd dan ook gebruikt voor het verbouwen van koffie, specerijen en suiker. In deze les gaat het om de suikerhandel tussen Suriname en Nederland, waarbij slavernij een grote rol speelde.
​
​
De suiker werd verbouwd op suikerrietplantages. De bekendste suikerrietplantage en -fabriek werd op 23 oktober 1882 geopend in Mariënburg. Hier werkten geen Nederlanders, aangezien zij zich enkel bezig wilden houden met de bestuurlijke en economische kant van de zaak. Voor het zware werk werden slaven uit Afrika geïmporteerd. Zij hadden geen goed bestaan op deze plantages. In het stukje over Mariënburg zal je meer leren over het leven van de slaven op de plantages.
​
Zoals je in dit lespakket zult leren was Nederland vaak de boosdoener in de wereld van slavenhandel. Hoewel de periode van de handel in de 16e en 17e eeuw vaak wordt gezien als de mooiste en belangrijkste periodes uit de Nederlandse geschiedenis, zijn er in die periode ook veel dingen gebeurd die Nederland graag wil vergeten. Daarom wordt er vaak een positief beeld geschetst van de VOC en hun daden. Zoals in dit lespakket duidelijk wordt, waren de Nederlanders helemaal niet zo beschaafd als zij zich destijds voordeden. Zij kwamen naar de plantages als de mensen die de kolonie wel zouden leren wat beschaving en goede waarden inhielden. Dit viel dus echter vies tegen. In het filmpje wat je in deze les zult kijken wordt duidelijk hoe de plantagehouders omgingen met de slaven. Lijfstraffen, weinig eten en bijna geen vrijheid was de normaalste zaak van de wereld destijds in de Nederlandse koloniën.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
